Τις pick me γυναίκες τις είδαμε όταν βγήκαν να υπερασπιστούν εμμέσως τους κακοποιητικούς άντρες του #metoo της ελληνικής showbiz ισχυριζόμενες ότι σε αυτές δεν έχει τύχει παρόμοιο περιστατικό, υπονοώντας ότι ήταν τόσο ηθικές που δεν το προκάλεσαν, όταν εξήραν το ταλέντο και την πετυχημένη καριέρα του θύτη, υπονοώντας ότι αυτά ήταν τα στοιχεία που προσέλκυσαν τα θύματα ή όταν σχολίασαν τον χρόνο της αποκάλυψης, υπονοώντας ότι όλα γίνονται για την δημοσιότητα. Μιας άλλης μορφής pick me girl βλέπουμε στο πρόσφατο viral βίντεο μιας πολιτεύτριας, με αναφορές και στην «γυναικεία» φύση. Αυτά που μας λέει όμως δεν είναι τίποτα άλλο από μια κοινωνική κατασκευή, όλα αυτά που μας είπαν ότι ένα «καλό» κορίτσι οφείλει να κάνει για να κερδίσει τον πρίγκιπα του παραμυθιού. Ότι η εμφάνιση, η συμπεριφορά και η ικανότητά μας να ακολουθούμε τους κανόνες θα τον εξασφαλίσει. Ότι τα κορίτσια θα πρέπει να εστιάζουν στις επιθυμίες μιας μερίδας αντρών αντί στην δική τους ταυτότητα και προσωπική ανάπτυξη.

Έχουμε κάνει όμως πολλά βήματα και σαν κοινωνία ευτυχώς πλέον, θεωρούμε αυτονόητο το δικαίωμα του ατομικού αυτοπροσδιορισμού, ότι στον καθένα αξίζει να του φέρονται με σεβασμό και αξιοπρέπεια και ότι η διαφορετικότητα είναι αποδεκτή.